De kernkwadranten van Ofman zijn in vergelijking met vorig jaar niet veranderd. Mijn kernkwaliteiten, valkuilen, uitdagingen en allergieën zijn nog hetzelfde, maar de mate in waarin iets sterk aanwezig is, is wel veranderd. In het propedeuse jaar gaf ik namelijk liever niet iets uit handen en deed ik het liefste alles zelf, zodat ik wist dat het goed gebeurde. Ondanks dat ik dacht dat ik dit mijn hele leven in grote mate met mij mee zou dragen, is het toch wel wat veranderd. In plaats van dat ik er last van heb dat ik alles zelf wil doen, is het afgelopen jaar naar iets positiefs gekanteld. Ik kan nu beter zeggen tegen anderen wat ik ergens van vind en geef ik juist feedback als ik denk dat iets anders kan, in plaats van dat ik dat zelf ga aanpassen. Door anderen wordt dit ook opgemerkt en ervaren dat als prettig. Nog steeds ben ik dus nauwkeurig, maar het gedeelte perfectionisme valt wat meer weg en veranderd naar iets positiefs. Maar nog steeds merk ik ook dat als iets echt mis dreigt te gaan ik nog wel een beetje terug zak naar de valkuil, maar toch gaat dat steeds beter, en daar ben ik ook erg blij mee.
Hoe het precies komt dat ik opeens meer zeg tegen anderen in plaats van dat ik het zelf oplos is mij nog een beetje en raadsel. Ik denk dat het komt, omdat ik wat zelfverzekerder in mijn schoenen sta dan in het propedeuse jaar. In het propedeuse jaar was natuurlijk alles nieuw en heb ik twee keer een andere klas gekregen, terwijl er nu veel meer vastigheid zit in zowel de studie als de klassen. Hierdoor voel ik mezelf meer op mijn gemak en denk ik ook dat ik meer zeg tegen anderen op het gebied van feedback.