Tijdens het propedeuse jaar heb ik een aantal keer de twijfels gehad over of dit de juiste studiekeuze is geweest. Toch dacht ik aan het einde van het jaar dat ik aardig op mijn plek zat.
Begin van het tweede jaar begon ik toch steeds meer mijn twijfels te krijgen. Wat moet ik in de toekomst voor werk gaan doen? En wil ik dat wel mijn hele leven doen? Mijn twijfels werden steeds groter, maar toch wist ik het nooit 100% zeker. Hoe mijn twijfels ineens bestonden heeft om te beginnen waarschijnlijk te maken met de klas. Ik ben als persoon erg gevoelig voor personen in mijn omgeving. Zo zijn docenten voor mij erg van invloed op de overdracht van het vak op mij. Bij een docent die mij minder ligt, vind ik vaak het vak ook een stuk minder leuk. Erg zonde natuurlijk. Zo werkt dit ook met de klas. In het begin van het jaar voelde ik mij totaal niet op mijn gemak tussen mijn mede-studenten. Dit had niet te maken met dat zij niet aardig waren, maar op het eerste oog leken het hele andere soort type personen dan waar ik normaal mee om ga. Daarnaast bestond de klas erg uit groepjes, terwijl ik vrijwel niemand kende. Dit werkt voor mij negatief door op de studie.
Daarnaast vind ik het ook zonde om op dit moment te stoppen in de studie. Dit gezien er alleen nog een minor en stage voor de boeg staat. In die periode van de studie kan ik veel ervaring op doen, of ik de baan nu leuk zou vinden of niet. Het is altijd goed voor mijn ontwikkeling. Daarnaast vond ik dat de minor een goede kans is om verder te oriënteren in de mogelijkheden.