27 augustus 2018, de eerste dag van het nieuwe schooljaar. Nieuwe klas, nieuwe vakken, nieuwe docenten, alles was nieuw. En daar ben ik niet zo van. Ik ga graag uit de weg van nieuwe situaties, omdat ik mezelf op mijn prettigste voel in een veilige en herkenbare situatie. Maar dit kan ik natuurlijk niet mijn hele leven ontlopen, dat zou niet kunnen en zou ook niet goed zijn. Dus elk jaar wanneer er een nieuw schooljaar voor de deur staat, voel ik mezelf niet zo op mijn gemak. En waar ik dan nog het meeste tegenop kan zien is om in de eerste week van het nieuwe schooljaar, wanneer je nog (bijna) niemand kent, projectgroepen te maken. Wat dan door mijn hoofd heen gaat is, met wie zal ik het goed kunnen vinden, met wie zou ik goed samen kunnen werken, wie is er gemotiveerd om hard te werken en ga zo maar door. En als je niemand kent, zijn die vragen eigenlijk niet te beantwoorden en is het hopen op het beste bij het kiezen van de groep.
Zo ging het ook precies begin van dit schooljaar. Een aantal studenten kenden elkaar al een tijd en trokken naar elkaar toe. Degene die (bijna) niemand kenden bleven over en werden ook een groep. Dit werd mijn projectgroep. Tijdens de eerste les van de projectgroep, gingen we direct samen zitten en merkte ik al vrij snel dat ik een goede groep had. Bij het bespreken van gewenste werkwijzen kwam naar voren dat iedereen hard wil werken en dat iedereen in vorige groepjes gek werd van mensen die niks deden. Ik herkende mezelf hier direct in en was dus blij met de groep. Dit werkte verder in het jaar ook door en heb achteraf gezien nog nóóit zo'n fijne projectgroep gehad! Iedereen had er zin in, werkte mee, was aanwezig en resulteerde ook in ons eindoordeel van de docenten.
Jullie eindrapport is van zeer hoog en professioneel niveau! - Aldus Joris van Wijnbergen en Lian Deijkers