Mijn mening over samenwerken tijdens de werkcolleges is eigenlijk weinig veranderd in vergelijking met vorig jaar. Net als vorig jaar gaat mijn voorkeur nooit echt uit naar samen dingen maken tijdens de werkcolleges, maar dit jaar wel met een iets andere reden. Ik heb namelijk zelf het idee dat je gedachten heel erg gestuurd worden door degene met wie je samenwerkt, waardoor je in een tunnelvisie kan komen. Dit is natuurlijk erg zonde. Daarnaast vind ik het ook gewoon fijn om alles lekker op mijn eigen tempo te doen en om dus zelf over bepaalde aspecten na te denken.
Vorig jaar was het zo dat ik samenwerkingen uit de weg ging, omdat ik het moeilijk vond om om te gaan met perfectionisme en om dus dingen uit handen te geven. Als ik het zelf zou maken en bedenken wist ik zeker dat het goed zou gaan, en zo niet, dan wist ik ook dat het aan mezelf lag en niet aan iemand anders. Nu ik wat beter om kan gaan met nauwkeurigheid en perfectionisme dus achter mij laat, is dit niet meer echt de reden dat ik liever alleen opdrachten maak tijdens werkcolleges.
Tijdens het vak OTLO tijdens de laatste periode vind ik het daarom ook erg fijn dat het een groot project is dat je in je eentje moet doen. Zo kan ik zelf mijn eigen tijd indelen, bepalen wat ik prioriteiten geef en niet etc.
Natuurlijk weet ik ook heel goed wat de voordelen zijn van het samenwerken. Het belangrijkste voordeel is dat je elkaar ook juist kan aanvullen in denkwijzen en meningen, zodat je het vanuit verschillende perspectieven bekijkt. Ondanks dat ik dit ook echt wel merk tijdens de integrale opdrachten, blijf ik toch van mening dat je moet oppassen voor tunnelvisie. Als ik bijvoorbeeld kijk naar SHRM, dan heb ik ook last gehad van een tunnelvisie. Doordat ik het met de ander erg snel eens was en andersom, hebben we dit te snel geaccepteerd en is het dus ook een beetje mis gegaan. Ik heb het idee dat als ik zelf iets moet doen of maken, dat ik zelf een stuk kritischer blijf op mezelf, omdat ik mezelf ook continu blijf afvragen of het goed gaat op die manier. Wanneer je samenwerkt met iemand en je bent het snel met elkaar eens, dan neem je daar ook vaak (te) snel genoegen mee.